چقدر بده .....

سلام

وقتی حال نوشتن نداشته باشی مجبوری مگه بنویسی

چقدر بده آدم وقت نکنه به وبلاگش سر بزنه

چقدر بده آدم تنها تایمی که برای نوشته های وبلاگش داره سر جلسه آزمون بچه های مدرسه باشه

چقدر بده نتونی به بچه ها تقلب برسونی

چقدر بده هر کی بخواد تقلب کنه چون تو دکتراشو تو دانشگاه داری زود متوجه بشی

چقدر بده از تایمی که به خاطرش حقوق میگیری برای یه جای دیگه مطلب بنویسی

چقدر بده اسم وبلاگت از بلند شدن و برخواستن باشه اما چند وقته کم کاری کنی و اصلا مدیون برخواستن بشی

چقدر بده تو کلاس دانشگاه بخوای سکوت مصلحتی کنی

چقدر بده تو راه دانشگاه چشماتو رو واقعیتها ببندی

چقدر بده شتر ببینی و بد بگی شتر دیدی ندیدی

چقدر بده یک سال هر شب بشینی برای یه ارگان مطلب بنویسی و بعد پولتو به زور بگیری

چقدر بده تو ماه رمضون بری سفر و روزه مبارک رو نوش جان کنی

چقدر بده لیاقت نداشته باشی که خدا به تنها مهمونیش تو سال دعوتت کنه

چقدر بده معنی انتظار رو ندونی و هر جمعه فقط اداشو در بیاری

چقدر بده دوست داشته باشی سلام کنی اما نتونی

چقدر بده سلام کسی رو تو دلت جواب بدی

چقدر بده نتونی جواب یه دختر خودخواه رو بدی

چقدر بده تو یه نوشته دنبال مطلبی برای خودت بگردیو هیچی در مورد خودت پیدا نکنی

چقدر بده قدر سلامتیتو ندونی

چقدر بده ...................

کسی میتونه ادامه بده ؟

چقدر بده  

ای بابا

امشب بعد فکر کنم 2 هفته می خواستم ادامه بدم چقدر بدها رو

اما چقدر خوبه آدم حال نداشته باشه بنویسه